Σε μια κουλτούρα όπου ο χρόνος συχνά μετριέται με όρους παραγωγικότητας, οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι απλώς ένα προαιρετικό διάλειμμα• αποτελούν ψυχική αναγκαιότητα. Η προσωρινή αποσύνδεση από την εργασία και τα ψηφιακά ερεθίσματα επιτρέπει στο σώμα και στον νου να ανακάμψουν, μειώνοντας τα επίπεδα στρες και προλαμβάνοντας τα συμπτώματα επαγγελματικής εξουθένωσης (Sonnentag & Fritz, 2007).
Η αλλαγή περιβάλλοντος, ιδίως όταν περιλαμβάνει επαφή με τη φύση, ενισχύει τη γνωστική και συναισθηματική αναζωογόνηση που προκύπτει όταν βρισκόμαστε σε τοπία χαμηλών απαιτήσεων προσοχής (Kaplan, 1995, Hartig et al., 2014). Ακόμη και σύντομες εκδρομές έχουν συσχετιστεί με αυξημένη θετική διάθεση και καλύτερη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος (Pressman & Cohen, 2005).
Η επιστήμη της ψυχολογίας τονίζει ότι το νευρικό μας σύστημα χρειάζεται περιόδους χαλάρωσης για να αποφορτιστεί και να λειτουργεί αποτελεσματικά. Έρευνες δείχνουν ότι η συστηματική ανάπαυση μειώνει τα επίπεδα της κορτιζόλης και βελτιώνει τη ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος (Porges, 2011). Αντίθετα, η χρόνια κόπωση, η συνεχής εγρήγορση και η έλλειψη «ψυχικών διακοπών» συνδέονται άμεσα με αυξημένα επίπεδα άγχους, καταθλιπτική διάθεση και δυσκολίες συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων (McEwen, 2006, Kaplan, 1995).
Οι διακοπές λειτουργούν επίσης ως πράξη αυτοφροντίδας που ενισχύει την αίσθηση ελέγχου και νοήματος. Όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να «αδειάσει» από υποχρεώσεις, δημιουργείται χώρος για δημιουργικότητα και αναστοχασμό, γεγονός που έχει συνδεθεί με αυξημένη ενέργεια και παραγωγικότητα κατά την επιστροφή στην εργασία (Fritz, Lam, & Spreitzer, 2011).
Τελικά, η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια αλλά επένδυση στην ψυχική μας υγεία. Ένας ξεκούραστος άνθρωπος διαθέτει μεγαλύτερη συναισθηματική ανθεκτικότητα, καλύτερη συγκέντρωση και βαθύτερη σύνδεση με τους άλλους—χαρακτηριστικά ανεκτίμητα τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική ζωή.
Βιβλιογραφία
Fritz, C., Lam, C. F., & Spreitzer, G. (2011). It’s the little things that matter: An examination of knowledge workers’ energy management. Academy of Management Perspectives, 25(3), 28–39. https://doi.org/10.5465/AMP.2011.63868809
Hartig, T., Mitchell, R., de Vries, S., & Frumkin, H. (2014). Nature and health. Annual Review of Public Health, 35, 207–228. https://doi.org/10.1146/annurev-publhealth-032013-182443
Kaplan, S. (1995). The restorative benefits of nature: Toward an integrative framework. Journal of Environmental Psychology, 15(3), 169–182. https://doi.org/10.1016/0272-4944(95)90001-2
McEwen, B. S. (2006). Protective and damaging effects of stress mediators: Central role of the brain. Dialogues in Clinical Neuroscience, 8(4), 367–381.
Porges, S. W. (2011). The polyvagal theory: Neurophysiological foundations of emotions, attachment, communication, and self regulation. W. W. Norton & Company.
Pressman, S. D., & Cohen, S. (2005). Does positive affect influence health? Current Directions in Psychological Science, 14(3), 118–121. https://doi.org/10.1111/j.0963-7214.2005.00348.x
Sonnentag, S., & Fritz, C. (2007). The recovery experience questionnaire: Development and validation of a measure for assessing recuperation and unwinding from work. Journal of Occupational Health Psychology, 12(3), 204–221. https://doi.org/10.1037/1076-8998.12.3.204
Επιμέλεια, από την Επιστημονική Ομάδα της Εν Δυνάμει.
